جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی نسبت واقعیت به وجود یکی از مباحث مهم در حوزه فلسفه است که به طور خاص در فلسفه الهی و به نحو اخص در فلسفه اسلامی مطرح است. موضوع اصلی این رساله "بررسی نسبت واقعیت به وجود از دیدگاه ملا صدرا و بو علی سینا" است که با استفاده از شیوه تحلیلی توصیفی، دیدگاه‎های سه مکتب مشّاء، اشراق و حکمت متعالیه بررسی شده است. تحقیقات نگارنده به این امر منتهی شده که دیدگاه‌های هر سه مکتب در نگاهی کلان، با هم قابل جمع است، و تفاوت آنها در نحوه نگرش به مسأله است. بوعلی- نماینده شاخص مکتب مشّاء- به عنوان یکی از پیروان اصالت وجودبا تبیینی که از علّیت و قواعد مترتب بر آن- علی الخصوص قاعده الواحد- دارد توانسته واقعیت و قوس نزول را بر همین اساس تبیین کند و به تبع آن، قایل به حقایق و وجودات متباین شود؛ به نحوی که هر موجودی دارای حقیقتی فی نفسه است که دارای منشاء خاص خود است. اما ملا صدرا- بانی مکتب حکمت متعالیه- با استناد به تشکیک وجود، کثرت عرضی را انکار، و کثرت طولی وجود را در ابتدا می‌پذیرد و به نحوی منکر رابطه علّیت در قوس نزول می شود. ایشان با پذیرش تشکیک در وجود در نهایت راهی جز پذیرش حقیقت شخصیه وجود ندارد و تنها حقیقت فی نفسه را برای واجب الوجود قایل می شود و تمام موجودات را مظاهر و تجلّیات اسماء و صفات واجب می‌داند. در نتیجه ایشان در خصوص مفهوم وجود قایل به اشتراک معنوی وجود می شود. مکتب اشراق توانسته قوس نزول را بر اساس دو رکن اساسی بنا کند که عبارتند از علّیت و تشکیک. از یک طرف متعلّق جعل و ایجاد می‌بایست اموری باشند که نه واجب باشند و نه ممتنع، بلکه ممکن باشند، و از طرف دیگر رابطه علّت و معلول را بر اساس اشراق نور و مشاهده تبیین می‌کند، که رابطه تشکیکی است.کلید واژه ها: واقعیت، وجود، فلسفه مشّاء، فلسفه اشراق، حکمت متعالیه، صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، ابن سینا، حسین بن عبدالله.

دعای ندبه یکی از دعاهای بسیار پرمحتوا و دارای مضامین عالیه وارد شده از سوی اهل بیت: در زمینه امام‌شناسی و ولایت می باشد و با وجود بررسی هایس سندی کمترین تحقیق ها در باره محتوای دعاهای معصومین: صورت گرفته است. این پایان‌نامه با شیوه توصیفی تحلیلی برخی شبهات مطرح در محتوای دعای ندبه ( تعارض روایات در زمینه وجود یا عدم وجود کفر و شرک در دوره‌ی حضرت مهدی(عج)، تعارض روایات در باره امکان یا عدم امکان رویت امام مهدی(عج) در عصر غیبت، تعارض روایاتدر موردروایات دال بر وجود یا عدم وجود مکان زیست مشخص برای حضرت در زمان غیبت کبری) را بررسی و تحلیل نموده و به نقد شبهه های یاد شده از طریق استناد بهآیات و روایات پرداخته و به این نتیجه دست یافته است که 1) دلایل دالّ بر ریشه‌کن شدن کامل کفر و شرک به دلیل مخالفت با آیات مردود است؛ 2) روایات متعارض با دلایل امکان دیدار امام مهدی(عج) در عصر غیبت مردود است و توقیع محمد سمری و سایر روایات، بر دیدارهای اختیاری افراد و نیز دیدارهایی که همراه با ادعای بابیت و سفارت است، دلالت دارند؛ 3) امام مهدی(عج) اقامتگاه مشخصی ندارد؛ بلکه ایشان به شکل ناشناخته در بین مردم و البته به صورت طبیعی زندگی می‌کنند و حضور ایشان در اماکن خاص به معنای داشتن مکان زیست دائمی نیست.

اصل علیت از جمله اصول مهم فلسفه است. که بسیاری از مسائل فلسفه منوط به اثبات این اصل است؛ به همین دلیل از دیر زمان توجه فلاسفه را به خود جلب کرده است. و هریک از جنبه‌هایمختلف آن را مورد بحث و بررسی قرار داده‌اند. ارسطو و افلاطون نخستین کسانی بودند که به طور گسترده مفهوم علیت را در نوشته‌های خود مطرح کردند؛ و از میان فلاسفه‌ی اسلامی، ابن سینا به طور مفصل این بحث را مطرح ساخته است، در این پایان نامه تلاش می‌شود اصل علیت را از ابعاد مختلف با تکیه بر آثار علامه طباطبایی، مورد بحث و بررسی قرار دهیم؛ لذا بعد از طرح بحث، تعریف اصل علیت و نتایج آن، به تبیین ملاک نیازمندی معلول به علت و رابطه اصل علیت با اختیار انسان خواهیم پرداخت. برای علت و ملاک نیازمندی معلول به علت، چهار نظریه بیان شده است؛ که عبارتنداز: نظریه حسی، نظریه حدوثی، نظریه امکانی و نظریه فقروجودی؛ علامه طباطبایی ملاک نیازمندی معلول به علت را در امکان ذاتی موجودات می‌داند و به نظر ایشان ماهیات ممکن به جهت اینکه نسبت‌شان به وجود و عدم یکسان است نیازمند به علت می‌باشند. هرکدام از این نظریات به نحوی ابطال شدند و نظریه صدرا به عنوان کامل-ترین نظریه مورد قبول قرار گرفت.

پایان نامه مزبور در قالب شش فصل تنظیم شده است. سه مرتبه حسرت در کاربرد قرآنی مطرح است. مرتبه اول شامل حسرت و مذمت خداوند نسبت به کفار، مشرکان، و مسلمانان سست ایمان می گردد. مرتبه دوم شامل تحسر انبیاء نسبت به کفار، مشرکان و منافقانمی باشد و مرتبه سوم، حسرت کفار و مشرکان و منافقان در دنیا و آخرت می باشد که در این تحقیق، به عوامل موثر در هر مرتبه و مصادیق آن اشاره شده است. عظیم ترین و شدیدترین حسرت و تأثرها در قیامت، در ارتباط با تفریط در حق خداوند است، مخصوصاً کسانی که به طریقه حق و عدالت، عالم و واقفند ولی خود با وجود علم به مسئله حق، عامل نیستند و بنابراین در حق خداوند کوتاهی ورزیدند. لذا با علم براین موضوعبه جای تبعیت واقعی از فرستادگان حق الهی، و انجام اعمال صالح در سایه این تبعیت، از ائمه کفر و باطل پیروی نمودند و در آخرت شدیداً از این پیروی و همنشین بودن نادمهستند ولی جز حسرت دنیوی و اخروی، چیز دیگری عایدشان نمی شود.

در نوشتار حاضر ابعاد مختلف غیبت امام زمان( و علل آن از منظری قرآنی و روایی تجزیه و تحلیل می‌شود. نویسنده ضمن اثبات وجود امام زمان، و تولّد و طول عمر ایشان، نقش حضرتش در دوران غیبت و نقش اراده خداوند درغیبت امام مهدی( و استمرار امامت در همه زمان‌ها را بررسیده است. در فصل اوّل مباحثی مقدّماتی در زمینه امامت امام مهدی( و اعتقاد به مُنجی جهانی مطرح شده و شخصیت امام مهدی( نزدِ ائمه معصومین( و نظریه امامت در همه زمان‌ها در فرهنگ تشیع تشریح گردیده است. در فصل دوم از منظری روایی به موضوع مهدویت پرداخته شده و روایاتی متعدّد در باره ابعاد مختلف امام مهدی و غیبت و ظهور ایشان شرح و بررسی گشته است. فصل سوم به نقش امام و فیض رسانی او در دوران غیبت و نیز آیاتی از قرآن کریم، دیدگاه‌های مفسّران، و استدلال بر روایات در این زمینه اختصاص دارد. در فصل پنجم نویسنده به نقش مردم در غیبت امام مهدی و وظایف آنان به ویژه شرایط انتظار ظهور می‌پردازد و اقوال عالمان شیعی در باره نقش مردم در یاری رساندن امام زمان و اوصاف و ویژگی‌های یاران حضرتش در زمان ظهور و غیبت را می‌آورد. در فصل ششم شبهه‌هایی در زمینه مهدویت، فایده امام مهدی و برکات وجودی آن حضرت، سبب طول کشیدن غیبت آن امام، انتشار فساد در عصر غیبت، طول عمر امام مهدی( و وجود روایات متعارض در سبب غیبت مطرح، و پاسخ آن‌ها بیان شده است.

در طول تاریخ همواره به ساحت قرآن کریم و آیات ارزشمندش شبهاتی وارد شده است. رویکرد این نوشتار بر شبهاتی است که به ذات قرآن وارد شده و به شبهات درون قرآنی نظری نداشته است؛ بنابرین با توجه به ارتباط وثیق قرآن و حدیث، سعی بر این شده که با رویکرد روایی به شبهات پاسخ داده شود. این شبهات در سه محور تحریف قرآن، عدم جاودانگی و مخلوق یا قدیم بودن قرآن عرضه گردیده و هر کدام در فصلی مجزا پس از بازیابی متون احادیث مرتبط، از منابع روایی، پاسخ امامان(ع) به شبهه ی مطرح شده به ساحت قرآن کریم پاسخ داده می شود و در نهایت ضمن بررسی روایات رسیده در هر موضوع، دیدگاه جامع معصومان(ع) عرضه می گردد. در مبحث اوّل، ضمن بررسی روایات به این نتیجه دست یافتیم که احادیث معصومان به جد مدافع حریم قدسی قرآن است و در مقابلِ دیدگاه کسانی که قائل به تحریف(زیاده یا نقصان) قرآن کریم بوده اند، ضمن بیان دلایل قرآنی و عقلی، به قرآن رایج در دسترس مردم ارجاع داده و دیدگاه غالیانی که قائل به حذف نام ائمه(ع) و در نتیجه تحریف قرآن بوده اند را تخطئه کرده اند. در مبحث دوم، ائمه(ع) با تأکید بر فطری بودن آموزه های قرآنی، پایداری و ماندگاری قرآن را تضمین نموده و بدین ترتیب سیمای قرآن کریم را از شبهه ی محدود بودن به عصر نزول، پاک نموده اند. ایشان همچنین در مبحث سوم، در جریان کلامی خلق و قدم کلام الله که یک بحث کلامی بی حاصل بوده، ضمن دامن نزدن به این بحث و بر حذر داشتن یاران خود از ورود به این جریان، اعلام کرده اند که برای نام گذاری و وصف این کتاب عزیز، باید از الفاظ درون قرآنی کمک گرفت که آن ها نیز بر حدوث کلام الهی دلالت دارد

چکیده ندارد.

یکی از نکاتی که توجه پژوهشگران تاریخ اندیشه‌های سیاسی، اجتماعی و دینی را به خود جلب می‌کند، اختلاف آراء اندیشمندان سیاسی و اجتماعی، به ویژه اختلاف آرای سیاسی روشنفکران و علمای دینی به عنوان دو قشر تأثیرگذار در یک دوره تاریخی مشخص است. بدیهی است که تاریخ ما به خوبی این اختلافات و تفاوت‌های آراء و اندیشه‌ها را در خود بایگانی و نگهداری کرده است، اما علّت اصلی این تفاوت‌ آراء سیاسی، به خوبی مورد بحث و تحلیلی روشمند قرار نگرفته است. اینجا است که ذهن پژوهشگر در صدد بر می‌آید تا بفهمد چرا اختلاف اندیشه‌های متفکران مذهبی، به ویژه روشنفکران دینی با علمای سنتی تا بدانجا است که گاهی یکدیگر را طرد، نقد و حتی تکفیر می‌کنند. تقابل اندیشه سیاسی شیخ فضل الله و میرزا محمد حسین نائینی در دوران مشروطه یک نمونه از آن است. در آن دوران، طرفداران و طراحان مشروطه، مخالفان خود را محاربان امام زمان می‌نامیدند و از طرف دیگر مخالفان مشروطه، موافقان و ایدئولوگ‌های مشروطه را ملحد و بی‌دین اعلام می‌نمودند (حسینی زاده، 1386: 85-70).در عصر حاضر نیز در ایران، این اختلاف آراء میان صاحب نظران دینی دیده می‌شود که مصداق آن محمد تقی مصباح یزدی و محمد مجتهد شبستری است. این دو اندیشمند سیاسی-مذهبی نگاهشان به دین با یکدیگر متفاوت است. این نگاه متفاوت، عامل اصلی اختلاف در آراء سیاسی این دو متفکر است. شبستری با اتخاذ روش‌های جدید به تفسیر دین می‌پردازد و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که از دین تفسیرهای متفاوت و متعددی می‌شود و به صراحت بیان می‌دارد که دین یک امر معنوی است و برای تعیین نوع حکومت و سیاست گذاری نازل نشده است.در مقابل، مصباح یزدی با روش فقهی خود به گونه‌ای دیگر به این امر می‌پردازد و تأکید دارد که اساساً یک تفسیر بیشتر وجود ندارد و آن هم تفسیر فقهی با روش سنتی علمای اسلامی است. در نتیجه، او جدایی دین از سیاست را محال می‌داند. بنابر این، در این رساله، تفسیر متفاوت این دو از دین و تأثیر آن بر دیدگاه و اندیشه‌های سیاسی آنها، به خصوص مقوله‌هایی چون دموکراسی، آزادی، حقوق زنان و حقوق بشر مورد بررسی قرار خواهد گرفت. با این ملاحظات، سوال اصلی این تحقیق عبارت است از: «اختلاف آراء و اندیشه سیاسی محمد تقی مصباح یزدی و محمد مجتهد شبستری از چه عاملی نشأت می‌گیرد؟ و چرا آنها در تفسیر دین به نتایج متفاوتی می‌رسند؟»

مقایسه‌های تطبیقی بین آموزه‌های مکاتب گوناگون همواره مهم و موردنیاز بوده‌است. خصوصاً اگر موضوع مورد مقایسه نیز دارای کاربرد و اهمیت خاصی باشد این ضرورت بیشتر جلوه می‌نماید.تحقیق حاضر به مقایسه تطبیقی فلسفه مراقبه در عرفان اسلامی با فلسفه یوگا و مدیتیشن در سنت عرفانی هند پرداخته‌است و نقاط اشتراک وافتراق را تا حد امکان روشن ساخته است.منظور از فلسفه در این تحقیق همانا معنای مضاف آن است که مبانی و غایات از آن اراده می‌شود.در این تحقیق به مبانی خداشناسی، هستی‌شناختی، انسان‌شناختی و اهداف و آثار و غایات مراقبه از نگاه عرفان اسلامی و یوگا و مدیتیشن از نگاه جریان‌های عرفانی هند پرداخته‌شده است.در میانی خداشناسی از وحدت وجود در عرفان اسلامی و قبول یا انکار خدا در عرفان هند و نوع نگاه به خدا در طول تاریخ هند و میزان توجه به خدا و اعتقاد به آن در سنت عرفانی هند سخن به میان آمده است.در مبانی هستی شناختی و انسان شناختی به حرکت جوهری و مراتب نفس در عرفان اسلامی و کارما، تناسخ، اصل رنج، عدم جوهر ثابت و چاکراها و نادی ها در عرفان هند اشاره شده است.در بحث غایات و نتایج به فنا، نیروانه، آرامش و قدرت های معنوی توجه گردیده است.

چکیده با آغاز کشورگشایی‌های مسلمانان و سقوط امپراطوری ساسانی در ایران و سست شدن نفوذ امپراطوری روم در مرزهای شمالی شبه جزیره‌ عربستان و سقوط حکومت‌های محلی در شمال آفریقا، کسان بسیاری در بند افتادند و به سرزمین‌های مسلمان نشین کوچانده و سپس مسلمان شدند بدین ترتیب یک لایه اجتماعی بسیار مهم و تاثیر گذار در جهان اسلام -به ویژه در عراق و شهرهای کوفه و بصره- شکل گرفت که موالی نام گرفتند-موالی اندک اندک در همه دانش‌های اسلامی میدان داری کردند و سرآمد شدند که یکی از آنها علم تفسیر است. با این همه پیامد دست داشتن موالی در تفسیر قران کریم، یکسره بی‌نقص و عیب و برکنار از خرده گیری نیست، روش انجام این تحقیق مبتنی بر تحلیل محتوا پس از مراجعه به منابع و مصادر مناسب و فیش برداری از آنها و بهره‌مندی از کتابخانه های متعدد است. نتایج پژوهش عبارتند از اولاً، نقش موالی در دگرگونی‌های پیش آمده در تفسیر قرآن کریم، یکسره سودمند یا زیانمند نیست. ثانیاً، موالی از واسطه‌های مهم و پادرمیان‌های انکار ناپذیر در چرخش تفسیر از رویکرد اثری به رویکرد عقلی‌اند. ثالثاً، ناآشنایی عمیق موالی با زبان عربی، دقت‌ها و ظرافت‌های آن، از نقاط ضعف تفسیر موالی است. بنابراین، انجام این پژوهش ضروری می‌نماید.کلمات کلیدی: موالی، عقل گرایی، ایرانیان، تفسیر اثری، تفسیر عقلی